free bootstrap builder

BABESZJOZA

Babeszjoza jest niebezpieczną, odkleszczową chorobą na którą głównie chorują psy, rzadziej konie i bydło. Choroba ta, do niedawna występowała tylko na niektórych obszarach naszego kraju, jednak ze względu na łatwość jej przenoszenia obecnie jest szeroko rozpowszechniona.

Babeszjoza to choroba wywoływana przez pierwotniaka Babesia canis. Pierwotniak przenoszony jest przez powszechnie występującego na terenie Polski kleszcza łąkowego.W momencie ukąszenia i podczas żerowania na psie, samica kleszcza wprowadza wraz ze śliną pasożyta do organizmu psa lub innego zwierzęcia stałocieplngo. W bardzo rzadkich przypadkach możliwe jest również zakażenie wewnątrzmaciczne, które jest bardzo niebezpieczne dla szczeniąt. Pierwotniaki dostając się do organizmu żywiciela zaczynają się intensywnie dzielić i atakować krwinki czerwone. Z czasem dochodzi do uszkodzenia znacznej liczby erytrocytów w wyniku namnażania się w nich pasożyta i uwalaniania się go z krwnek. Dodatkowo zaatakowane przez pasożyta erytrocyty rozpoznawane są przez układ immunologiczny zwierzęcia jako antygeny i niszczone przez własny organizm na drodze reakcji dopełniacza. W wyniku utraty dużej liczby krwinek czerwonych dochodzi do znacznej niedokrwistości. Dodatkowo rozpad erytrocytów powoduje uwolnie wolnej hemoglobiny i pojawienie się jej w moczu. Obecność hemoglobiny w moczu powoduje zmianę jego koloru na ciemnobordowy lub nawet brązowy, jednakże jest to objaw który pojawia się już w przypadku zaawansowania choroby. Działanie pasożyta na organizm żywiciela powoduje również znaczną supresyję, czego efektem jest zahamowanie produkcji leukocytów oraz płytek krwi. W wyniku powstawania leukopenii i trombocytopenii dochodzi do znacznego spadku odporności organizmu oraz spadku krzpliwości krwi.

W wyniku zakażenia pasożytami z rodzaju Babesia pierwszymi obserwowanymi przez właściciela objawami jest posmutnienie, apatia oraz znaczne podwyższenie ciepłoty ciała, często nawet do ponad 40º C. Kolejnymi pojawiającymi się u chorego zwierzęcia objawami to zmiana koloru moczu, bladość błon śluzowych, a z czasem ich zażółcenie w wyniku pojawiającej się żółtaczki. Wraz z postępowaniem choroby dochodzi do bardzo silnej niedokrwistości, spadku odporności, zaburzeń krzepliwości krwi oraz niewydolności nerek i wątroby. Nieleczona babeszjoza prowadzi do śmierci zakażonego zwierzęcia.

Diagnostyka zakażenia pasożytami Babesia 

polega na stwierdzeniu ich obecności w erytrocytach. Pasożytów poszukuje się w rozmazach krwi obwodowej lub krwi włośniczkowej pobranej z małżowiny usznej lub miazgi pazura. Zakażone pasożytem krwinki lokalizują się głównie na brzegach rozmazu ze względu na większy ciężar zakażonych krwinek. Rozmaz krwi można zabarwić w celu lepszego uwidocznienia pasożytów, chociaż wprawny diagnosta jest w stanie bez większej trudności stwierdzić obecność pasożyta w niebarwionym rozmazie.


Poza obecnością pasożyta we krwi, stwierdza się również niedokrwistość, leukopenię oraz trombocytopenię. W wyniku oddziaływania pasożyta na erytrocyty dochodzi do powstawania licznych patologicznych form erytrocytów tj. sferocyty i echinocyty. W wyniku uszkodzenia krwinek czerwonych dochodzi do hemolizy, a w efekcie do zabarwienia surowicy na kolor czerwony ze względu na obecność wolnej hemoglobiny. W badaniu biochemicznym krwi twierdza się podwyższenie stężenia mocznika, kreatyniny, bilirubiny oraz poziomu ALT i AST.


Leczenie babesjozy polega na likwidacji pasożyta w organizmie żywiciela oraz na leczeniu niedkrwistości, niewydolności nerek i wątroby. Lekiem stosowanym do zwalczania pierwotniaków z rodziny Babesia jest imidokarb w postaci preparatu Imizol. Jest to lek silnie działający zarówo na organizm żywiciela, jak i na pierwotniaka dlatego może wywoływac objawy niepożądane tj. wymioty i nadmierną pobudliwość, a u zwierząt w złym stanie ogólnym nawet wstrząs. 


Pacjenci poddawani są intensywnemu nawadnianiu dożylnemu, które ma na celu zapobiegać odwodnieniu, reguluje gospodarkę kwasowo-zasadową i wzmaga diurezę. Pacjenci otrzymują otrzymują środki przeciwzapalne i obniżające temp. wewnętrzną lub glikokortykosteroidy krótkodziałające w celu zmniejszenia hemolizy erytrocytów. Dodatkowo należy wdrożyć suplementację witaminami w grupy B, wit. K, a w przypadku silnej niedokrwistości Fe w celu szybszej odnowy utraconych erytrocytów. 


W przypadkach bardzo zaawansowanej niedokrwistości z Ht < 15-20 % należy przeprowadzić transfuzję pełnej krwi w celu uzupełnienia niedoboru erytrocytów, płytek krwi i białek osocza.

Najlepszą metodą leczenia babesjozy jest profilaktyka i ochrona zwierząt przed kleszczami.


Należy pamiętać o regularnym zabezpieczaniu zwierząt preparatmi w postaci spot-on do podawania na skórę lub stosowania dobrej jakości obróż, ktore powinny być przez zwierzęta noszone cały czas. Mimo stosowani profilaktyki przeciwko ektopasożytom, właściciel po każdym spacerze powinien dokładnie obejrzeć zwierze, a w przypadku znalezienia kleszcza usunąć go jak najszybciej lub zgłosić się do lekarza w celu usunięcia kleszcza.