free bootstrap builder

Inwazje pasożytnicze u psów i kotów

Choroby pasożytnicze u psów i kotów są stałym problemem zarówno dla lekarzy weterynarii jak i dla właścicieli. Istotne jest zagrożenie jakie parazytozy te stanowią dla zdrowia człowieka (zoonozy).

NICIENIE ŻOŁĄDKOWO- JELITOWE

Glisty

Najczęściej występującym nicieniem żołądkowo jelitowym u psów jest Toxoxara canis, u kotów Toxoxara cati. Gatunki te zwłaszcza u szczeniąt i kociąt są przyczyną silnych inwazji i mogą prowadzić do spowolnienia wzrostu i rozwoju zwierząt. U psów i kotów dotkniętych inwazją glist rozwija się zapalenie jelit, które zaburza procesy trawienia i upośledza wchłanianie składników pokarmowych. Objawami mogą być biegunka, nastroszona sierść, anemia, wzdęty brzuch, a w cięższych przypadkach kaszel i zapalenie płuc. Zwierzęta dotknięte inwazją są rezerwuarem pasożytów, gdyż zanieczyszczają środowisko i stanowią źródło zakażenia dla ludzi.

Zwierzęta toksokarozą zarażają się już drogą wewnątrzmaciczną i laktogenną a także drogą pokarmową (zakażona karma i woda).

Tęgoryjce

Tęgoryjce (Uncinaria stenocephala, Ancylostoma caninum) to nicienie żywiące się zarówno krwią jak i śluzem pokrywającym błonę śluzową jelit. Są one przyczyną niedokrwistości u psów i kotów w każdym wieku. U szczeniąt mogą powodować osowiałość, utratę łaknienia, biegunkę, a w skrajnych przypadkach doprowadzić do nagłej śmierci zwierzęcia.

Włosogłówki

Psy mogą zarażać się drogą pokarmową, połykając jaja Trichuris vulpis. Inwazja pasożytów powoduje stan zapalny jelit, krwistą biegunkę z domieszką śluzu co skutkuje pogorszeniem kondycji psa.

KOKCYDIA

Oprócz nicieni żołądkowo- jelitowych zagrożenie dla naszych czworonożnych przyjaciół stanowią kokcydia- pierwotniaki z rodziny Isospora spp. Według najnowszych badań około 25% szczeniąt do 3 miesiąca życia jest zarażonych kokcydiami. Zwierzęta zarażają się drogą pokarmową. Stadia wewnątrzkomórkowe pasożyta uszkadzają błonę śluzową jelit co prowadzi do objawów klinicznych w postaci biegunek, spadku masy ciała, wymiotów a nawet zejść śmiertelnych. Warte podkreślenia jest to, iż przewód pokarmowy objęty inwazją kokcydiów jest narażony na wtórne infekcje bakteryjne.

TASIEMCE

Istotnym zagrożeniem dla psów i kotów są inwazje tasiemców z rodzajów: Diphylidium caninum, Taenia spp., Echinococcus spp.

Najpowszechniej występującym tasiemcem u psów, kotów jest Diphylidium caninum. Szczególnie częste występowanie tasiemczycy u zwierząt mięsożernych wynika z szerokiego rozprzestrzenienia w środowisku wszołów i pcheł. Zwierzęta mięsożerne drapią się, wylizują i gryzą sierść zębami, przez co może dojść do połknięcia dorosłego osobnika wszoła lub pchły, w ciele którego znajduje się inwazyjna postać tasiemca psiego. Młodociane postacie tasiemców dostawszy się do przewodu pokarmowego żywiciela ostatecznego wraz z połkniętym wszołem lub pchłą, przekształcają się wkrótce w dojrzałe tasiemce. Po 2-3 tygodniach od chwili zarażenia zwierzę wydala z kałem pierwsze człony maciczne z jajami. Mogą one również aktywnie opuszczać organizm zwierzęcia wypełzając z odbytu i przytwierdzając się do sierści okolicy okołoodbytowej. Człony tasiemca Diphylidium caninum są koloru białego, a swoim kształtem przypominają pestkę ogórka, dyni lub ziarna ryżu i mają zdolność do kurczenia się i poruszania przez krótki okres.

Cykl rozwojowy tasiemca

Objawami występującymi u zarażonych psów i kotów są:
- wymioty
- biegunka
- powiększony brzuch
- wychudzenie i zahamowanie wzrostu w wyniku mechanicznego uszkadzania błony śluzowej jelita utrudniającego trawienie i wchłanianie oraz pozbawiania żywiciela przez pasożyta wielu ważnych substancji niezbędnych do prawidłowego rozwoju
- objawy nerwowe, będące efektem oddziaływania na układ nerwowy metabolitów (neurotoksyn) wydzielanych przez tasiemca.
- matowienie sierści

Niekiedy pasożytem mogą zarazić się osoby dorosłe. Najczęściej jednak zdarza się to u dzieci, które po zabawie z zarażonymi zwierzętami nie myją rąk, całują zwierzęta, biorą palce do ust, oblizują zbierane z ziemi i podłóg zanieczyszczone przedmioty lub też biorą do ust zanieczyszczone pasożytami zabawki bądź pokarm.

Tasiemce z rodzaju Taenia u psów mogą powodować „saneczkowanie” wskutek świądu wywołanego przez dojrzałe człony wydostające się przez odbyt. Ruchliwe człony tasiemców można zaobserwować w sierści zwierzęcia. Psy zarażają się po zjedzeniu tkanek lub narządów wewnętrznych zarażonych żywicieli. U kotów występuje T. taeniaeformis, którego żywicielami pośrednimi są małe gryzonie (zarażają się poprzez zjedzenie jaj tasiemców trafiających z kałem kotów do środowiska).

Z racji następstw inwazji pasożytów jelitowych zaleca się regularne stosowanie u psów i kotów leków przeciw pasożytniczych.

W naszym Gabinecie oferujemy szeroką gamę środków przeciw pasożytniczych dla psów kotów, koni, drobiu i innych zwierząt. Służymy również profesjonalnym poradnictwem z zakresu parazytologii. Układamy indywidualne plany odrobaczania dostosowane do wieku oraz trybu życia danego pacjenta.